Het verhaal van het gat en de verf

Een berg in de vorm van de hoed van Napoleon met een gat er midden in. Dat is volgens ons van veraf gezien grofweg gezegd de rotsformatie ‘Torghatten‘. In Noorwegen noemen ze het een trollenhoed en als je de oude sage moet geloven, is het gat veroorzaakt door een pijl. Wat de sage betreft, dat is een lang verhaal en dat zullen we de lezers besparen.
Torghatten ligt aan de Noorse westkust op het kleine eiland Torget, dichtbij de plaats Brønnøysund. Brønnøysund wordt ook wel het hart van Noorwegen genoemd. Deze plaats ligt zowel even ver van het noordelijkste punt in Noorwegen, de Noordkaap, als van het zuidelijkste punt, Lindesnes. Op dit middelpunt schijnt een markering te staan, maar daar kwamen wij later pas achter en hebben deze dus gemist. In ieder geval willen we een bezoek brengen aan Torghatten en naar het gat of eigenlijk de kloof in de berg toe wandelen. Daar vandaan moet er een prachtig uitzicht over zee te zien zijn.
Na vier zomerse dagen op een camping in Trofors te hebben gestaan, rijden we de ±100 km. lange weg richting Brønnøysund. De weg voert ons door een gevarieerd landschap én door een ±6 km. lange tunnel waar een verkeersbord in de tunnel ons waarschuwt voor vallend gesteente. Zo’n waarschuwing in een tunnel is nieuw voor ons. Langs de weg kom je deze borden regelmatig tegen maar in een tunnel, nee.
Tijdens het diesel tanken in het kleine plaatsje Hommelstø zien we een verfzaak waar we voor de aardigheid eens naar binnen lopen, om tot de ontdekking te komen dat de verfprijzen hier aanzienlijk lager liggen dan bij ons thuis. Aangezien ons houten chaletje en ons bijgebouwtje binnen niet al te lange tijd aan een verfbeurt toe zijn, kijken we of we hier de juiste kleur kunnen vinden. Scandinavisch rood, noemen wij het. Er blijken heel wat verschillende kleuren Scandinavisch rood te bestaan, maar een behulpzame verkoper weet er precies de juiste kleur voor ons uit te pikken. Bijna alle huizen zijn hier van hout gemaakt en bedekt met typisch Scandinavische kleuren verf. Warmrood, rookblauw, zachtgeel, zachtgrijs, allemaal zoveel vrolijker dan de bakstenen die ze bij ons gebruiken. We denken dan ook dat dat de oorzaak van de lage verfprijzen is, verf is hier een massaproduct.
We spreken met de verkoper af dat we op de terugweg vanaf Torghatten de verf meenemen, wanneer we berekend hebben hoeveel we nodig hebben. Hij zet zelfs een aantal blikken voor ons achteruit omdat er niet zoveel meer op voorraad zijn. Perfecte service!

Vanaf Hommelstø is het niet ver meer naar Torghatten. Aan het einde van de middag vinden we een plekje op een nogal toeristische camping, gelegen aan het uiteinde van het eilandje Torget en aan de voet van de berg Torghatten. De weg houdt hier op en er is een kleine rotonde gemaakt voor degenen die om willen keren en terug willen rijden. Het is druk en rumoerig op de camping, iets wat we niet meer gewend zijn. Nou ja, een nachtje moet kunnen. Jammergenoeg zet iemand midden in de nacht harde muziek aan. Een groot deel van de avond hebben we dit ook al aan moeten horen en net op het moment dat we besluiten er iets van te zeggen, doet iemand anders dat al. Dat scheelt ons een aanvaring met een mede-kampeerder.
‘s Ochtends verlaten we bijtijds de camping en parkeren onze camper bij het startpunt van de wandeling naar Torghatten. Het is geen lange wandeling maar er moet wel even flink geklommen worden. Boven aangekomen blijkt het gat in de berg, dat er in de verte zo klein uitzag, inderdaad een flinke kloof te zijn, 160mtr. lang, 35mtr. hoog en 20mtr. breed. Een trappenstelsel voert ons de kloof in tot we niet verder kunnen lopen en we uitkijken over de Noorse zee en diverse eilandjes. Voor ons: het uitzicht, alsof je naar een ingelijst schilderij kijkt, achter ons: de kloof en ver boven ons: het gewelfde plafond, zoals we het maar zullen noemen, met z’n verschillende steenlagen en uitgesleten holtes. De kloof werkt als een trechter en de wind van zee perst zich door de smalle doorgang heen zodat het kil aanvoelt. De wind is hier onlosmakelijk verbonden met de kust, daar zijn we tijdens deze reis wel achtergekomen. We absorberen het landschap nog een keer en gaan dan terug. Er komen steeds meer toeristen naar boven geklommen en we zijn de drukte net voor geweest. Wanneer we bij de camper terugkomen is de parkeerplaats inmiddels vol en wandelen de meest uiteenlopende mensen het pad naar Torghatten op. Blij dat we zo vroeg naar boven zijn gegaan, verlaten we het eilandje Torget en gaan, nu we toch in de beschaving terecht zijn gekomen, shoppen in Brønnøysund waar nog een aantal best aardige winkels te vinden zijn.
Wanneer we genoeg beschaving hebben opgesnoven rijden we terug naar Hommelstø om onze verf op te halen. We hebben inmiddels uitgerekend hoeveel we nodig hebben en Rini heeft onder een van de banken in de camper ruimte vrij gemaakt om een paar blikken te kunnen herbergen. Dezelfde verkoper staat er weer en even later lopen we blij met 30 ltr. Scandinavisch rode verf naar buiten. Hier kost 10 ltr. verf ongeveer net zoveel als 1 ltr. bij ons thuis. De kwaliteit is ook nog eens veel beter, berekend op het klimaat hier in het Noorden.
Na ons uitstapje naar de kust belanden we weer op de camping in Trofors, waar we zogoed als langskomen en wat een prettige verblijfplaats is. Geen harde muziek, geen rumoerige mensen. Wel het rustgevende geluid van een snelstromende rivier, een mooi uitzicht en lekkere ijsjes in de kiosk. Meer hebben we op het moment niet nodig.

Rini en Elly