De Lofoten

Ons volgende doel: de eilandengroep de Lofoten. Ligging: voor de Noordwest-kust van Noorwegen. Waarom? Schijnt wat natuurschoon betreft fantastisch te zijn. Staat 2e op de lijst van Noorse bezienswaardigheden. Nieuwsgierig of dit werkelijk zo is? Ja! Dus laten we een regenachtig Tromsø achter ons en gaan op weg naar de Lofoten. De aanloop erheen belooft al veel goeds. Het bergachtige landschap waar de weg zich doorheen slingert neemt steeds grilligere vormen aan en de bijzondere kleuren van het water trekken beslist de aandacht. We overnachten op een camping op de Lofoten dichtbij Kleppstad met een schilderachtig uitzicht op het water, witte zandstrandjes en een daarachter gelegen bergketen. Het water is hier en daar turquoise, soms bijna mintgroen van kleur. Dit laatste wordt veroorzaakt door het witte zand op de bodem. De kleuren doen tropisch aan, nu de temperatuur nog… Maar het is droog en de zon laat zich zien. We boeken meteen een paar nachten, even een rustpuntje.

Natuurlijk trekt het om de Lofoten verder te verkennen en na het rustpuntje gaan we weer op pad, op zoek naar meer moois en dat is niet moeilijk te vinden. Het moet gezegd worden: de natuur is hier inderdaad fantastisch en met niets anders te vergelijken. De verschillende eilanden worden gedomineerd door imposante bergen, grillig, gekarteld, steile pieken en daartussenin geklemd liggen witte stranden en schilderachtige vissersdorpjes, grenzend aan een turquoise/blauwe zee. Toch is het landschap in de dalen weelderig groen. Nusfjord is een van die visserdorpjes dat tegen reusachtige bergen is aangebouwd. Om het authentieke dorpje binnen te mogen gaan betaal je wat entreegeld waarvan het dorpje wordt onderhouden. Veel oude gebouwen uit de 19e eeuw en even oude visserijattributen en boten zijn bewaard gebleven en kunnen worden bezichtigd. Er is een film te zien over het keiharde vissersleven van vroeger in Nusfjord, maar ook nu zal het nog niet altijd zo gemakkelijk zijn. Bijna het hele dorp is op palen gebouwd en hangt boven het water, je loopt dan ook voortdurend over steigers. Het is een bijzonder sfeertje. Na een grondige bezichtiging rijden we door naar nog meer pittoreske plaatsjes, zoals Reine en Å (ja, 1 letter, goed gezien). Beiden zijn de moeite waard om te bezoeken. Reine omdat het als voorgrond dient van een enorme bergketen en Å omdat het het meest zuidelijke dorpje op de Lofoten is en daar houdt de weg op. Een wandelingetje door Å is trouwens ook sfeervol. In alle dorpjes die we tot nu toe gezien hebben zijn de zogenaamde ‘rorbuer’ te huur. Dit zijn op palen gebouwde vissershutten. Motorboten en visgerei zijn ook te huur, dus wie gek van vissen is kan hier goed terecht. Vooral veel Duitsers maken hier gebruik van en deze zijn dan ook in grote getale aanwezig.
Vanuit Å rijden we naar een glasblazerij/galerie en een keramiekuitstalling in Vikten die in de toeristische brochures als bijzonder staan aangegeven. De ligging aan een lang wit strand is inderdaad bijzonder, maar de glasblazerij zelf valt een beetje tegen. We lopen een rondje door het gebouw waar allerlei glaswerk uitgestald staat. In feite staat er van heel veel hetzelfde, op een paar mooie uitzonderingen na. Sommige dingen zou je veel voordeliger bij Ikea kunnen kopen. Daaraan merk je meteen dat wij geen verstand van kunst hebben. We hebben het al snel gezien en gaan naar de overkant van de straat waar we het keramiek gaan bekijken. Ook dit biedt weinig spannends en we zijn blij als we ongezien weg kunnen glippen. We focussen ons op de volgende bezienswaardigheid, het Vikingmuseum in Borg. Dat blijkt erg de moeite waard te zijn, mits je je interesseert voor de Vikinggeschiedenis. Bij de plek waar het museum gebouwd is, zijn de meer dan duizend jaar oude fundamenten van een 83mtr. lang houten Vikinghuis gevonden dat aan een Vikinghoofdman heeft toebehoord. Daarnaast zijn er allerlei archeologische vondsten gedaan. Van het enorme huis is een indrukwekkende replica neergezet, dat vooral van binnen erg mooi is nagemaakt met houtsnijwerk, geweven tapijten, aparte woon/kook/slaapgedeeltes, de troon van de Vikinghoofdman en zijn echtgenote enz. Er liggen Vikinghelmen die bezoekers mogen passen. Rini zet er een op en voelt hoe zijn hersenpan zo ongeveer tot aan zijn navel zakt, zo zwaar is de helm. Met een grote bijl in de hand weet hij zich nog net staande te houden voor een foto. De maliënkolder die erbij ligt is al helemaal niet te tillen, dus die laten we maar even voor wat het is. Hoe hebben ze gehuld in dit soort attributen ooit kunnen vechten? Er moet gezegd worden dat Rini er schrikbarend angstaanjagend uitziet en hij wordt meteen omgedoopt tot Rinus de Ruige. Iedereen in de ruimte zet het op een lopen. Na een korte inspectie blijkt dat er enkele groepen bezoekers niet voor hem op de loop gingen maar op tijd bij hun bussen terug moesten zijn.
Na dit strijdlustige tafereel zijn we toe aan iets lieflijkers; vanaf het huis is het een mooie wandeling heuvelafwaarts naar een replica van een bekend Vikingschip die in het water ligt. Ook de moeite waard om te zien hoe ze zo’n 1000 jaar geleden met zo’n schip al roeiende de zeeën bevoeren tot aan IJsland en Amerika toe. Behalve vechtersbazen waren de Vikingen uitstekende zeelui, navigators en handelslieden. Bij de camper teruggekomen kunnen we terugzien op een leuk en informatief uitje.
Goedgemutst camperen we verder naar de camping bij Kleppstad waar we bij het begin van ons bezoek aan de Lofoten hebben gebivakkeerd. Aangezien het mooi weer is en een plezierige plek, boeken we meteen meerdere nachten. ‘s Avonds gaat voor het eerst sinds lange tijd de bbq aan, zwemmen er in de avondzon twee zeehonden voorbij,zien we een zeearend en kijken we naar de gedurfde capriolen van een kite-surfer. De worstjes knetteren boven het vuur, de zon schittert op het water en een van de Lofotense bergketens strekt zich voor ons uit. Later op de avond als iedereen naar binnen verdwijnt, blijven we als een van de laatsten buiten zitten. De Lofoten, we kunnen er nog geen genoeg van krijgen.

Rini en Elly