Mens en dier...

Vandaag staat er een dagje uit op het programma naar een dierenpark in Järvsö. In dit park wonen de grote (roof)dieren die in Zweden voorkomen en een aantal roofvogels en uilen. Bij aankomst blijken wij de enige bezoekers te zijn, dus ruimte genoeg om alle dieren goed te kunnen zien. We volgen een 3km. lang houten pad of loopbrug, hoe je het ook noemen wilt, het langste houten pad van Europa. Het slingert zich door de natuurlijke omgeving waarin we de dieren moeten zien op te sporen. Behalve weinig mensen zien we ook weinig dieren, de meeste liggen te slapen of zijn helemaal niet zichtbaar, hoe goed we ook ons best doen de omgeving af te speuren. Af en toe zien we ergens een paar eland-oren bewegen achter een omgevallen boomstam of een wolf die met zijn achterste naar ons toe op een kei lui ligt te zijn. De beer steekt alleen zijn neus in de lucht wanneer we passeren en zakt dan sloom weer in slaaphouding terug. Lynxen en muskusossen zijn helemaal niet te vinden. De enige die superactief is, is de veelvraat. Maar die is zo beweeglijk dat we hem niet eens op de foto kunnen zetten. Dan gaan we maar voor de roofvogels, dat vergt echter heel wat speurwerk in de bomen, want de schutkleuren werken perfect. Tussendoor zien we alleen maar diertjes die niet in het park thuishoren, zoals eekhoorntjes en allerlei mooie kleine vogeltjes die rondfladderen buiten de dierenverblijven, maar ja, daar komen we niet voor. De foto’s die we verwacht hadden te schieten blijven dan ook uit, op een enkel diertje na dat gewillig als ons fotomodel wil dienen. Ondanks dat er weinig dieren te spotten vallen, is het een erg mooi park om doorheen te lopen. De rest van de dag voegen zich er nog 9 bezoekers toe aan het wandelende publiek, geen echte topdag… Aan het einde van de wandeling gaan we het infocentrum bekijken dat echt een bezoek waard is. Het leert ons veel over de roofdieren die in Zweden leven en de manier waarop de mens met ze omgaat. Jagers zien de wolven en de beren als concurrentie en schieten ze zonder pardon af. Wolven en beren worden ook nog wel eens dicht bij de bewoonde wereld gesignaleerd omdat ze op het afval afkomen wat wij als mensen rond laten slingeren en worden dan als gevaarlijk bestempeld, wat absoluut niet het geval is. Er is in Zweden geen enkel geval bekend van een wolf die een mens aangevallen heeft. De laatste 100 jaar zijn er 2 dodelijke ongevallen met beren geweest waarvan het vanuit berenoogpunt soms niet verwonderlijk is dat het gebeurt. Van de wolven is een kleine beschermde populatie over, 150 stuks. Erg kwetsbaar dus. Wel lopen er nog 2500 beren rond en 1500 lynxen. Maar ook de lynxen worden nogal eens afgeschoten. Het infocentrum laat in zeer beeldende fotoreportages zien hoe mooi de natuur kan zijn wanneer deze dieren met rust gelaten worden met daartussen bloederige foto’s van de harde werkelijkheid hoe deze dieren door de mens worden afgemaakt, opengesneden en geslacht.
Per jaar worden er 100.000 elanden in Zweden afgeschoten en van wild zoals herten zelfs 200.000. Het grootste roofdier in Zweden is de mens laten de reportages en de krachtige teksten eronder ons weten. We kijken nog naar een indrukwekkende film, doorspekt met passende teksten en indringende muziek over al deze roofdieren en komen er achter dat de dieren geen problemen geven voor de mens maar dat de mens het probleem is voor deze dieren. Er valt over deze dieren dan ook nog veel te leren…

Rini en Elly