Wandelen langs de Ljusnan

Het wordt eentonig maar we staan weer op met een strakblauwe lucht en een stralende zon. In de camper zit bij ons bed een raampje waardoor je liggend vanuit bed het hele meer kan overzien. Dat is het eerste wat we nu ‘s ochtends voordat we opstaan doen, rolgordijntje open en genieten van het uitzicht. Je wordt er rustig van, het werkt volgens ons bijna therapeutisch.
Natuurlijk ontbijten we weer buiten en halverwege de ochtend komt Marja, de campingeigenaresse, vragen of we zin hebben om ‘s middags een stuk met haar langs de Ljusnanrivier te wandelen. Er loopt een mooi wandelpad langs de oever en door het bos en naar wat zij gehoord heeft schijnt het pad inmiddels weer goed begaanbaar te zijn na de winter. We kunnen de wandeling zo lang maken als we zelf willen want haar man dropt ons ergens met de auto en kan ons later op een andere plek weer ophalen. Zo’n aanbod slaan we natuurlijk niet af, bovendien is het heerlijk wandelweer. Voor in de middag vertrekken we en worden we in de wildernis gedropt. We gaan ondermeer een deel van de ‘Pilgrimsleden’ lopen, een route die sinds de 11e / 12e eeuw gevolgd is door menig pelgrim en wandelaar. De route begint in Zuid-Zweden en eindigt in Trondheim in Noorwegen. Zover zijn wij niet van plan te wandelen maar het is wel een apart idee dat je over een pad loopt dat al eeuwen oud is. We wandelen langs de hier en daar woest stromende rivier, het smeltwater probeert zich een weg te banen door smalle gedeeltes en het water dendert langs de oevers. Het landschap is mooi en afwisselend, heuvelachtig boslandschap, strandjes langs het water, nog besneeuwde gedeeltes, hier en daar een huis of een hutje en een stukje natuurreservaat met veel mossoorten, die helaas ook hier al van de luchtvervuiling te lijden hebben. Marja vertelt ons veel over het leven in Zweden, bijv. dat de kinderen naast de gewone lessen op school heel veel naar buiten gaan, weer of geen weer, om allerlei dingen te leren. Ze leren hoe ze een brand moeten blussen, zo goed als alle huizen zijn van hout en vaak omringd door bos. Wat te doen als ze verdwaald zijn en hoe ze eten kunnen vinden in het bos, welke paddestoelen giftig zijn enz. Net als de meisjes leren de jongens ook met een naaimachine overweg te kunnen, te strijken en andere huishoudelijke klusjes te doen. Veel mensen wonen afgelegen en dan is het handig wanneer er iets aan de hand is, je alle klusjes zelf kunt opknappen, want er staat niet zomaar iemand voor je deur die dat voor jou komt doen. Daarnaast is houtbewerking ook een onderdeel van de lessen, hoe kan het ook anders in een land met zoveel hout om ons heen. Verder is het leven in Zweden meer ontspannen dan bij ons, vooral doordat er veel minder drukte is en de natuur praktisch aan je eigen tuin grenst. Het is interessant om te horen hoe het er in dit land aan toegaat en voor we het weten komen we tijdens onze wandeling aan bij een oud schuilhutje waar je eventueel kunt overnachten, mocht dat nodig zijn. Het doet ons meer denken aan een soort van kerststal dan aan een schuilhut en natuurlijk nemen we een kijkje aan de binnenkant omdat we toch altijd wel een beetje nieuwsgierig zijn. Twee bedden staan keurig opgemaakt te wachten op slapers en verder is er van alles een klein beetje om je te kunnen redden. Er ligt een gastenboekje waar uiteraard iets in geschreven wordt en daarna vervolgen we onze route langs de rivier. Marja maakt ons attent op afgeknaagde bomen, het werk van bevers. Je kunt heel goed hun tandafdrukken zien en dat zijn geen kleintjes! Het is verbazingwekkend dat deze dieren bomen sowieso om weten te knagen, maar dan ook nog de goede kant op laten vallen in de richting van de rivier. Naast de bevers wordt er door de mens ook veel bos omgezaagd voor de houtindustrie. Het bos wordt wel weer herplant. Tegenwoordig kan één man een enorm stuk bos omleggen met een speciale machine die de boom snel en goed kan omkappen. Het is mooi dat het snel kan, maar waar vroeger meerdere mensen aan het werk waren wordt nu het werk door één man gedaan. Ook hier in Zweden is het tegenwoordig niet altijd makkelijk om werk te vinden en laat de recessie zich gelden.
Na al deze gespreksonderwerpen komt, voor we het weten , de camping in zicht en hebben we er 11 km. opzitten. Marja’s man heeft ons niet op hoeven halen. Bij de camper is het schoenen en sokken uit en heerlijk met de benen omhoog met iets koels te drinken erbij. Het wordt weer een prachtavond met mooi zacht avondlicht dat de bergen in de verte als silhouetten laat zien. Af en toe horen we voor ons het geluid van knisperend ijs dat smelt op het meer en drijven hele stukken weg naar het midden van het meer. Ja, het voorjaar is ook hier volop in gang!

Rini en Elly