Momenten van vrijheid

Als iemand aan ons zou vragen: ‘Wat is voor jullie tijdens deze reis het ultieme gevoel van vrijheid?’
Dan zou een voor de hand liggend antwoord zijn: ’Het ultieme gevoel van vrijheid is het kunnen rondreizen zonder op de tijd te hoeven letten, zonder verplichtingen te hebben.’
Daar schuilt natuurlijk wel een waarheid in, maar het werkelijke ultieme gevoel van vrijheid zit hem volgens ons in andere dingen:

Het zit hem in het dunbevolkte gebied van het uiterste noorden van Noorwegen waar ongereptheid in al zijn facetten te vinden is. Een ongereptheid die in Europa zeldzaam is.
Of uitkijken over de steile kliffen naar de Barentszee en beseffen dat niet eens zo heel veel verderop Spitsbergen ligt en nog eens niet zo heel veel verder het Noordpoolgebied.
Of lopen over een van de witte zandstranden op de Lofoten. En op een deinend schip op weg om walvissen te zien, waarbij het zeewater op je gezicht spettert. Dat zijn allemaal dingen die voor een gevoel van vrijheid zorgen.
Maar ook tijdens een wandeling in het nationaal park Femundsmarka dat dichtbij het dorpje Elgå in Oost-Noorwegen ligt. Daar wandel je in een wildernis van ruim 500 km2. En dat is alleen nog maar het nationale park. Daar omheen strekt er zich nog veel meer wildernis uit. Wildernis tot zover het oog reikt; geen mensen, op enkele fanatieke wandelaars na, geen afval want de bijzondere natuur moet schoon blijven en het is te zien dat dat hier wordt gerespecteerd. Verboden voor gemotoriseerd verkeer, dus geen lawaai. Alleen het geluid van af en toe een windvlaag en een ons onbekende kleine vogelsoort die al tjilpend een stukje met ons meevliegt, waarschijnlijk om ons bij haar jongen weg te leiden. Het geluid van snelstromende bergbeekjes die zonder bruggetjes overgestoken moeten worden en waar je met goede waterdichte wandelschoenen met gemak doorheen kunt lopen zonder natte voeten te krijgen. Dan is het tijd om je drinknap tevoorschijn te halen, een hier veel voorkomend gebruiksartikel, en je schept je nap vol met water uit de bergbeek (het moet wel stromend water zijn en er mag geen bebouwing in de buurt staan). Het water is drinkbaar, puur, koel en helder. Je verfrist je gezicht dat door de zon verhit is en spoelt het water over je handen en polsen heen. Je kijkt daarbij naar een fantastisch vergezicht en beseft ineens dat dit moment een ultiem gevoel van vrijheid met zich meebrengt. Vooral omdat zoiets als dit bij ons thuis ondenkbaar is.

Na deze wandeling installeren we ons op een camping in het bovengenoemde dorpje Elgå waar we door een vriendelijke en gastvrije dame worden ontvangen. Elgå vind je aan het einde van een deels onverharde doodlopende weg en ligt ineengeklemd tussen het nationale park Femundsmarka en het grote Femundmeer. Wie verder wil reizen zal zich te voet, per boot, kano of per mountainbike moeten verplaatsen. Het is een startpunt voor lange en korte tochten in de wildernis en een schitterende plek voor visliefhebbers. In het dorp en op de camping lopen rendieren, iets wat hier heel normaal is maar wel de wildernissfeer verhoogt.
Wanneer we ‘s avonds in de stilte voor onze camper zitten, worden we getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang boven het meer. Het samenspel tussen zon, wolken en water kan hier erg mooie effecten opleveren. Dat moet je net treffen, zoals nu. Ook dat is een van die ultieme momenten.

Rini en Elly