Lezen in de middernachtzon

Na de Noordkaap lassen we een rustpuntje in en gaan op een camping in Russenes staan met een prachtig uitzicht over de Porsangerfjord. Russenes is een piepklein dorp dat aan het begin van de weg naar de Noordkaap ligt. Ondanks de geringe grootte heeft het een erg leuke souvenirswinkel. Het brood in het zeer kleine supermarktje, dat meteen ook dienst doet als postkantoor/tankstation/koffiecorner, wordt afgebakken waar je bijstaat en de mensen zijn overal even vriendelijk en behulpzaam. Wanneer we een beetje bijgekomen zijn van ons bezoek aan de Noordkaap rijden we naar het noordwesten. Dit keer naar Havøysund, via een kustweg die als erg mooi en zeer ruig staat aangegeven. Dit is niets teveel gezegd. We passeren de ene grillige rotsformatie na de andere en al hobbelend over de bochtige, niet al te beste weg, die behalve langs het water ook over hoogvlaktes en bergpassen voert, genieten we tussendoor van het uitzicht. Bij de haven van Havøysund is een camperplaats aangelegd waar keurig een stroompaal staat en we zomaar draadloos internet hebben. Havøysund zelf is een iets groter vissersdorp met, net zoals de andere vissersdorpjes, gekleurde huizen en fleurige schepen in de haven. Het ligt erg geïsoleerd met aan de ene kant de zee en aan de andere kant de enige en bijna 100km. lange slechte weg waarover wij vanuit Russenes gekomen zijn. Willen de bewoners van Havøysund een keer naar de stad dan is dat zo’n 200km. verderop. En daar doe je lang over. Zorgen bij ons de files voor oponthoud, hier is het de conditie van de weg en het gebied waar de weg doorheen loopt de factor die ervoor zorgt dat je, ondanks niet eens zoveel af te leggen kilometers, lang onderweg bent. We krijgen een ietwat benauwd gevoel als we eraan denken hoe afgelegen deze mensen wonen. Wel staat hier het meest noordelijke windmolenpark ter wereld. Veel in deze gebieden is het meest noordelijke dit of dat. Noord-Noorwegen ligt op dezelfde breedtegraad als Noord-Alaska, met dit verschil dat er langs de Noorse kust een warme golfstroom loopt die ervoor zorgt dat het land zo noordelijk bewoonbaar is. Dit in tegenstelling tot Noord-Alaska op dezelfde hoogte.
De volgende ochtend klinkt het geluid van een scheepshoorn en als we uit ons raampje kijken zien we dat een van de Hurtigruten-schepen in aantocht is. De Hurtigruten is van oudsher een scheepvaartmaatschappij met diverse schepen die langs de Noorse kust varen. Eerst was het alleen vracht en misschien wat inwoners die van A naar B reisden, nu is het vracht en vooral toeristen die een reis langs de spectaculaire Noorse kust kunnen boeken. Iedere dag is de Hurtigruten onderweg van de Noorse stad Bergen naar Kirkenes in het uiterste noorden aan de Russische grens, en andersom. Er zijn onderweg verschillende plaatsen waar je op- of af kunt stappen. Het is een imposant gezicht het grote schip vanaf zee de haven in te zien varen. We maken nog wat foto’s en laten Havøysund weer achter ons, ons voorbereidend op de lange hobbelige weg voor ons. Op de terugweg stoppen we bij Selvika voor een bezienswaardigheid. Via een te lopen route zijn er restanten van oude nederzettingen te bewonderen. Het infobord ter plekke geeft aan dat we de paden niet mogen verlaten zodat er niets beschadigd raakt. Na zo’n 20mtr. lopen zijn er al geen paden meer te vinden en, op een paar uitzonderingen na, al helemaal geen sporen van vroegere nederzettingen. We lopen, vanwege het ontbreken van de paden, maar wat kriskras over het terrein heen, niet wetende of we nu over een stokoude nederzetting heenlopen waarvan we de restanten nog verder de grond intrappen. Maar ja, dan moeten ze het maar beter aangeven. Bij gebrek aan beter maken we een paar foto’s van de overigens erg mooie kustlijn en gaan daarna weer terug naar de camper, op naar de volgende bezienswaardigheid! De bijzondere steenformatie Trollholmsund ligt heel wat kilometers verderop op onze route. Nu we er toch langskomen willen we er een kijkje nemen. Aan het einde van een schiereilandje staat een groep stenen figuren die doen denken aan versteende trollen, volgens de Noren. Trollen zijn nachtwezens en zodra de zon opkomt moeten ze zich in hun holen verschuilen, anders verstenen ze. Vroeger geloofde de bevolking dat trollen echt bestonden. Bijgeloof was een veel voorkomend iets. We bewonderen de door de IJstijd apart gevormde stenen en het bijzondere landschap eromheen en wandelen daarna op ons gemak terug naar de camper. Voorbij de grotere plaats Lakselv slaan we af richting Kirkenes en vinden een schitterende kampeerplek aan de Porsangerfjord. De zon schijnt en we zouden de middernachtzon gezien hebben als hij niet eerder achter de bergen was verdwenen. Maar zeker tot 23.00u. schijnt hij uitbundig onze camper binnen en kunnen we, onszelf inmiddels op onze slaapplaats genesteld, een boek lezen in het zonlicht dat door ons kleine raampje boven ons bed naar binnen komt stromen. Bijzonder, echt bijzonder…

Rini en Elly