Even geen woorden...

Het bericht van het vreselijke gebeuren op koninginnedag bereikt ons net op het moment dat we op een schitterende picknickplek iets zitten te eten. De sms-jes van onze kinderen laten ons weten dat deze anders zo vrolijke feestdag in een drama is veranderd. We krijgen er kippenvel van. We voelen ons vreemd dat wij hier zo ontspannen op zo’n mooie plek zitten terwijl er op dat moment mensen zijn van wie het leven in één klap veranderd is. We praten er nog een tijd over na en rijden dan uiteindelijk weer door, ons nog steeds verbazend over de gekken die in deze wereld rondlopen. We hebben er even geen woorden voor...

Maar voordat dit gebeurde waren we op weg naar de Hoge Kust. De Hoge Kust is een gedeelte van de Zweedse O ostkust dat op de Unesco-Werelderfgoed lijst is geplaatst en waar sinds de ijstijd de aarde 300 mtr. is gestegen, waardoor er een fraai landschap is ontstaan. Door het gewicht van de naar schatting 3km. dikke ijslaag schijnt de aardkorst op deze plek naar beneden te zijn geduwd. Op het moment dat het ijs ging smelten veerde de aarde als het ware heel langzaam terug. Ieder jaar stijgt de Hoge Kust nog steeds met 8mm. Deze stijging heeft er voor gezorgd dat in de loop der tijd sommige dorpjes van zee werden afgesneden en dat er binnenzeetjes/meren ontstonden. Wat voorheen eilanden waren, is veranderd in vasteland en er rezen vanuit zee ook weer nieuwe eilanden op. Nergens anders ter wereld is zoiets als dit te bewonderen. Door al deze informatie werden wij nieuwsgierig naar dit bijzondere stukje Zweden en kwamen erachter dat het eigenlijk een ‘must’ is om de Hoge Kust te bezoeken. Tenminste, zo denken wij erover.
Het begint al met het gebied binnen rijden over de Hoge Kustbrug, een spectaculair stukje bouwwerk over de rivier de Ängermanälven dichtbij de monding van de Botnische zee. De brug is 1,8km. lang en hangt aan 180 mtr. hoge masten. Na het passeren van de brug is de keuze aan jou. De Hoge Kust bestaat uit veel natuurreservaten en oude vissersdorpjes en het is moeilijk kiezen uit al deze bezienswaardigheden. Wij kiezen eerst voor het oude vissersdorpje Bönhamn. De wegen die door het Hoge Kust gebied leiden zijn bijna allemaal toeristische routes en we vervelen ons geen moment onderweg, vanwege het uitzicht op het mooie landschap en de zon die ons daar nog steeds bij begeleidt. Bij Bönhamn parkeren we onze camper netjes buiten het dorp en gaan te voet verder. Het dorpje lijkt wat op het vorige dorpje dat we bezocht hebben, maar er is een verschil, het ligt in een schilderachtige omgeving. Vanaf de rotsachtige kust kijken we op de eilanden die uit zee opdoemen en deze zijn nog beter zichtbaar wanneer we door het bos naar een uitzichtpunt lopen. Daar vandaan is het uitzicht fantastisch, zowel over zee als over de kust en de eilanden. We laten onze camera dan ook flink werken. Trouwens, ooit geweten dat elanden tot aan de zee lopen? Vanuit het bos zijn de hoefafdrukken zichtbaar en op het uitzichtpunt liggen elandenkeutels. Die dieren schijnen dus overal waar bos is te zitten.
Ons volgende project is Norrfällsviken, ook een dorpje, maar grenzend aan een natuurreservaat. Daar bezoeken we een idyllisch strand waar we ons helemaal alleen op de wereld wanen. De stilte, de ruimte, panoramische vergezichten, we worden er stil van. Genietend van een kop koffie en een smakelijk Zweeds puddingbroodje laten we alles op ons inwerken en begrijpen heel goed dat dit gebied beschermd moet blijven. Dichtbij is een camping waar we een nachtje willen blijven. Het ligt mooi in het dennenbos en grenzend aan zee. De servicegebouwen zijn super de luxe, vooral de campingkeuken met panoramaraam en uitzicht op zee. De andere campinggasten zijn zeer vriendelijk en knopen al snel een praatje aan. Een gemoedelijke sfeer!
De volgende dag staat er een wandeling naar een klapperstenenveld op het programma. We proberen ons een voorstelling te maken wat er met klapperstenen bedoeld wordt en zodra we de stenen bereikt hebben en er overheen lopen komen we erachter. Ze maken een ‘klokklok’ geluid doordat ze tegen elkaar aan stoten. Tegen elkaar aan klapperende stenen dus. Het enorme stenenveld, tot zover het oog reikt, grenst aan zee en de verschillende gekleurde banen met stenen geven de groei van het land sinds de laatste 5000 jaar aan. Iedere gekleurde baan is een strand geweest dat in de loop der tijd omhoog is gestuwd. Vreemd om op al die voormalige stranden te lopen die nu hoog boven zee liggen. Maar indrukwekkend is het zeker. Na de wandeling pakken we onze spullen bij elkaar om door te reizen. We hebben fantastische indrukken opgedaan van de Hoge Kust maar ook de wildernis roept, we willen het binnenland weer in. Eind van de dag komen we bij de stad Sollefteå aan waar een camping ligt waar al heel wat mensen heerlijk in het zonnetje staan. Helaas zit er een slagboom voor de ingang en laat een op de receptiedeur geplakt briefje ons weten dat er vandaag niemand aanwezig is en er geen mogelijkheid tot inchecken is, of je een andere keer terug kunt komen. Een andere keer terugkomen? Dit gebied is al niet dik bezaaid met campings en veel campings zijn bovendien nog gesloten. We verbazen ons nog steeds over de handel die veel mensen hier laten liggen. Het is een lang weekend in Zweden, begin van het kampeerseizoen, veel mensen op pad en dan de camping niet open? Ach, we zijn het inmiddels wel een beetje gewend van andere reizen deze richting uit, dus rijden we maar weer door om uiteindelijk in Näsåker uit te komen. Daar ligt een leuke kleine camping waar op de receptiedeur staat dat we een plaats kunnen zoeken en later betalen. Prima, maar als we dat willen doen komt de campingeigenaar eraan en meldt dat de camping eigenlijk niet geopend is. Als ik zeg dat in het campingboek staat dat hij het hele jaar geopend is, zegt hij dat dat alleen voor de te huren hutten geldt. Toch wil hij ons niet wegsturen en biedt ons een plaats aan tegen een belachelijk laag tarief omdat het servicegebouw nog niet geopend is en we dus alle faciliteiten niet kunnen gebruiken. Daar stemmen we mee in. Als ik vraag of er dan in ieder geval een watertappunt is, laat hij zijn vast en zeker zeer goede hart spreken en zegt dat wij voor een paar Zweedse kronen meer, gebruik kunnen maken van een hut en daar water uit het keukentje kunnen halen en ach, gebruik dan ook meteen maar de douche en als jullie tv willen kijken mag dat ook gerust en dat voor de totaalprijs van € 10,-. De camper wordt naast de hut geparkeerd en de tuinstoelen uitgeklapt om van het mooie weer te genieten. Zo komt het dat we ‘s avonds luidkeels meezingend met een of ander Zweeds liedjesprogramma op de tv de afwas in onze privé-hut staan te doen. Slapen doen we in de camper, want de hut is natuurlijk alleen ter vervanging van het servicegebouw. En dat is nu juist zo leuk in deze landen, waar je op de ene plek niet gastvrij wordt ontvangen, wordt je op een andere plek bij wijze van spreken bijna de halve camping aangeboden. Geweldig toch?

Rini en Elly