Nog even...

Ons vertrek komt griezelig dichtbij, nog een dag of drie en dan is het zover. Hadden we de afgelopen weken niet echt het benul dat we een reis als dit zouden gaan maken, nu begint het tot ons door te dringen dat het avontuur straks begint. Morgen houden we een afscheidsbbq voor de kinderen, alhoewel we ze voor ons vertrek vast en zeker nog een keer zullen zien, een van hen is de dag erna nog jarig. En we hoorden dat ze plannen hadden ons bij vertrek uit te zwaaien. Dat wordt een brok in de keel en op z'n ergst snotteren, dat weten we nu al.
We kijken zo af en toe nog eens goed in ons huisje rond en genieten nog van onze eigen keuken, ons eigen bed en onze eigen douche. Straks wordt het snel douchen met muntjes en leven in een veel kleinere ruimte, maar dat alles weegt niet op tegen al het moois wat we straks hopen te zien en te beleven.
Ook hebben we eindelijk overzicht in onze bezigheden. De lijstjes met dingen die niet vergeten mogen worden zijn al behoorlijk geslonken en nu is het nog een kwestie van de laatste dingen afhandelen en inpakken.
Iedere keer verschijnt er nu een soort van pop-upje in ons hoofd die zegt: nog even, dan gaan we echt een half jaar op reis. Spannend!